O książce: 2015 / Alexander Snegirev studiował w Moskiewskim Instytucie Architektury i Rosyjskim Uniwersytecie Przyjaźni Narodów, ale wybrał drogę pisania. Kiedy był mały, jego rodzice prenumerowali magazyn „Anglia”. W numerze z grudnia 1987 r. znalazł się mały kalendarz ze zdjęciem zielonych wzgórz. W następnym roku jego matka wyjechała w sześciomiesięczną podróż służbową i czekając na jej powrót, zaczął skreślać dni w tym kalendarzu. Tydzień później porzucił skreślenie, ale odtąd zielone wzgórza stały się dla niego na zawsze obietnicą szczęścia i niemożnością szczęścia i samym szczęściem. A samo szczęście jest rzeczą dziwną: niepewną, nieuchwytną, niemożliwą, a jednocześnie wieczną.